BIKERFRIENDS.NL

BIKEADVENTURES

 

 

 

Colum Februari 2016
 
Beste MX-Vrienden
 
 
Na 18 jaar motorcross heb ook ik het voor elkaar om niet ongeschonden uit de strijd te komen.Zoals ik in mijn vorige colum schreef, heb ik tijdens de Red Bull strandrace een blessure opgelopen en zoals wel vaker gebeurt dacht ik ook deze keer dat het wel vanzelf over zou gaan. Maar helaas het was allemaal iets meer als verwacht. Nadat ik door de MRI scan was geweest en op 31 december een bezoek aan Dhr. Rutten in het Via Sana te Mill had gebracht, veranderde mijn vooruitzichten.Ik had mijn buitenste meniscus afgescheurd en deze was tussen mijn knieschijf geslagen waardoor mijn knie blokkeerde en ik dus niet veel kon. Gelukkig kon ik hieraan snel geopereerd worden maar ook dat kon 2 kanten op. De eerste optie was dat ze de meniscus konden maken door hem weer aan elkaar te hechten, dat betekende wel 3 maanden uit de running, en de eerste paar weken met behulp van krukken lopen.Of de tweede optie en dat zou minder gunstig zijn, ze zouden dan de meniscus moeten verwijderen omdat hij te stuk was. Dit zou betekenen dat ik sneller slijtage aan mijn knie zou krijgen wat grote gevolgen voor  mijn toekomst zou kunnen hebben.7 Januari 2016 was het zover. Ik mocht mezelf om 11 uur melden en werd direct geholpen.
 
  
 

Ik heb het allemaal maar over me heen laten komen want ik wist totaal niet wat ik kon verwachten, ik had dit immers zelf nog nooit meegemaakt. Thuis was alles geregeld, want als moeder ben je natuurlijk vaak degene die alles draaiende houd en dat moest ik nu even uit handen geven, wat ik erg moeilijk vond.Om 12 uur kreeg ik een ruggenprik, en werd ik naar de operatiekamer gereden. Ik mocht meekijken op het scherm als ik dat wilde en dat vond ik erg interessant. Het was best gezellig tijdens de operatie en ik werd gelijk op de hoogte gebracht van wat er allemaal gedaan werd. De meniscus konden ze gelukkig netjes aan elkaar hechten wat een hele opluchting was, echter kwam er ook tijdens de operatie naar voren dat mijn voorste kruisband toch ook beschadigd was, hij bleek namelijk een stukje te zijn ingescheurd. Dus reden om  na de operatie extra voorzichtig te zijn en goed te herstellen.Om half 2 mocht ik weer terug naar de zaal waarna ik het gevoel in mijn benen weer terug kreeg.Na de controle door Dhr. Tienen met tekst en uitleg, medicatie en een lijst met dingen wat wel en niet mocht, mocht ik om 16.00 op krukken het ziekenhuis verlaten.En dan begint het herstelproces, waar ik het meeste tegenop zag en wat me best zwaar viel omdat ik niet gewend ben afhankelijk te zijn, en om hulp te vragen maar dit nu wel moest.Gelukkig heb ik 2 super meiden die hun mama heel goed verzorgde en ook mijn man en ouders stonden direct klaar als ik ze nodig had. Ik wilde natuurlijk zo snel mogelijk alles weer zelf doen en dat bevorderde mijn herstelproces niet echt. Ik deed al gauw te veel en kreeg na anderhalve week een flinke vochtophoping, dus weer terug bij af en met krukken de deur uit, been omhoog en hulp vragen. Gelukkig ging het daarna de goede kant op. Fysiotherapie, oefeningen en rustig aan op de hometrainer  deden goed aan het herstelproces.Na 6 weken kon ik echt grote verschillen merken, mijn knie buigen en strekken ging weer en ook het traplopen kon weer op de normale manier.Inmiddels zijn we bijna 10 weken verder en heb ik afgelopen zondag voor het eerst weer een paar rondjes op mijn motor gereden. Het was super fijn om er weer even op te zitten, maar het viel ook erg tegen. Ik merk dat ik ongelooflijk veel heb ingeleverd en dat ik echt weer op nul moet beginnen.Mijn armen verzuurde heel snel en ook merkte ik dat ik de motor echt nog niet onder controle kon houden dus er is nog veel werk aan de winkel.

 
 
Het paasweekend is mijn doel om de eerste wedstrijd weer mee te rijden. Ik moet toch weer ergens beginnen en het zal zeker nog een half seizoen duren voordat ik weer een beetje het ritme terug heb maar daar gaan we voor. Ik ben al lang blij dat ik nu zover ben en dat ik weer vooruit kan kijken. 
 
 
 
Dus op naar een mooie nieuwe start en hopelijk blessure vrij.
 
Tot de volgende keer.
 
Groetjes miranda