Colum December 2015
Beste MX-Vrienden,
Het seizoen zit er op en het einde van het jaar is alweer in zicht.
Voor mij een super jaar om naar terug te kijken, maar wel een met een minder goede afsluiting.
Maar daarover straks meer.
In het colum van september schreef ik dat ik mezelf ging klaarmaken voor de Red Bull strandrace.En dat heb ik op mijn manier gedaan.Geheel onverwacht kwam er een Honda 450cc op mijn pad en kon die kans niet laten liggen om hem een paar weken voor de race erbij te kopen.Een nieuwe uitdaging voor de race want nu wilde ik deze op de 450cc rijden i.p.v de 250cc. Ik had nog een paar wedstrijden waar ik hem kon testen en afstellen. Om te beginnen was dit in Made. Hier werden de IMBA dames zaterdagavond door de organisatie in het zonnetje gezet en gehuldigd voor de prestaties van afgelopen jaar en mede omdat we landen kampioen waren geworden. Het was erg gezellig en ik vond het heel leuk dat de organisatie dit initiatief genomen had. Bedankt DVO Made.
Op zondag was de wedstrijd. Demy deed ook mee in de 65cc klasse. In de training hebben we samen de baan verkend en deze lag er perfect bij.De 1e manche moest ik vanaf de 2e rij starten. De dames waren namelijk samengevoegd met de veteranen hierdoor hadden we een mooie volle klasse met 44 rijders. De 1e ronde kwam ik al als 20e door maar helaas na 2 ronden had ik geen achterrem meer, het glaasje was uit mijn rempompje gesprongen. Iets wat zelden tot nooit gebeurt maar bij mij wel dus.Geen paniek ik heb nog een voor rem dacht ik, maar geloof het of niet 1 ronde erna begaf ook deze het en dan krijg je het benauwd. Het enigste wat ik dacht was: hoe krijg ik mijn motor nu stil zonder hem van met af te gooien. Nou ik kan je vertellen dat dit met handen en voeten werk, door afzettingen en lint heen toch gelukt is. Wat een drama terwijl het zo goed ging.Er was helaas niemand die een nieuw remcupje bij zich had en mijn reserve motor stond natuurlijk thuis. Dus voor mij zat het erop. Tenminste dat dacht ik.Een mx-vriend van ons vond het zo vervelend en jammer dat hij erop stond dat ik op zijn motor zou rijden de 2e manche. Een 250 2 takt Yamaha. Ik had 8 jaar niet op een 2 takt gereden dus twijfelde en dacht dat wordt niets, maar aan de andere kant vond ik het ook wel weer een uitdaging dus vooruit klaar maken voor de 2e manche op een 2 takt.Ook nu moest ik weer van de 2e rij af starten en ondanks dat en een vreemde motor heb ik heerlijk gereden en nog niet eens zo slecht. Maar ik weet wel na deze ervaring dat ik toch liever op de 4 takt wil en blijf rijden.Na wat nieuwe onderdeeltjes en sleutelwerk was de motor weer klaar. Ik had nog 2 wedstrijden in Harskamp om hem te testen en dat ging boven verwachting goed. Ik durfde dan ook de gok aan om met de 450cc de strandrace te rijden.De week vooraf de race was een pittig weekje. Hoop dingen regelen en natuurlijk alles klaarmaken.Bij de motor nog even olie verversen en een setje nieuwe koppelingsplaten erin uit voorzorg, nummers plakken en alles voorzien van kenmerken. In de brillen nieuwe glazen en rolletjes maar ook camper inpakken, boodschappen doen, tassen pakken enz. Ik wilde alles klaar hebben zodat we vrijdag middag als ik klaar was met werken direct konden vertrekken.
Eindelijk was het dan zover, alles dubbel gecheckt en klaar voor vertrek.Alle rijders moesten parkeren op Malieveld in Den Haag. We waren er rond 14.30 en het was al een chaos op de weg. Lange rijen stonden te wachten om op Malieveld te parkeren, maar de sfeer was geweldig. Overal zag je bekende uit de mx-wereld . Rond 15.30 stonden we eindelijk op ons plekje en hadden we de camper uitgeladen en voorzien van stroom wat allemaal netjes geregeld was. Beladen met motor, bok, 2 benzinekannen, milieumat, zeil voor motor en touwen gingen we op weg naar de keuring. Dit verliep allemaal vrij vlot. Na de keuring stonden er vrachtwagens van Mol te wachten om onze motoren in te laden en naar de Visafslag in Scheveningen te brengen. Daar werden ze weer uitgeladen en gestald in de Paddock.Met pendelbussen die gratis heen en weer reden voor rijders en helpers kon je op en neer van Malieveld naar de Visaslag in Scheveningen en terug.Nadat ik mijn motor en spullen in de vrachtwagen had gezet zijn wij direct met de pendelbus erachter aan gegaan zodat ik mijn spullen weer kon opvangen en de motor kon afdekken met een zeil. De paddock was namelijk gewoon buiten en aangezien het weer aardig slecht was en het flink regende en waaide was een zeiltje niet overbodig. Op de motors van deze tijd zit namelijk best veel elektronica en als ze dan erg nat worden willen ze nog wel eens slecht starten.Helaas moesten we een lange tijd wachten voordat de motor werd uitgeladen. Er moesten immers 1500 motors vervoerd worden dus dat is niet niks en een hele organisatie. Omdat het zo koud was en regende zijn we maar gezellig in een tentje wat gaan drinken.Om 21.00 uur was het eindelijk zover. De motor werd uitgeladen en konden we hem onderdekken. Dit ging nog best lastig want het waaide enorm en ook de regen viel met grote druppels uit de lucht.Als verzopen katjes gingen we terug met de bus naar Malieveld, maar dat mocht de pret niet drukken het was erg gezellig in de bus met mooie verhalen. Iedereen had zin in de volgende dag. De dag van de Red Bull race.Eenmaal weer aangekomen bij de camper hebben we gauw nog even wat gegeten dit was er nog niet van gekomen. Ook pakte ik alvast alle spullen en tassen voor de volgende dag want ik moest om 9.00 uur al van start.Gauw ontbijten, aankleden en klaarmaken voor vertrek.7.15 bepakt en bezakt, gekleed in cross tenue op weg richting de Visafslag om te motor klaar te maken voor de start. Met een grote glimlach loop ik samen met mijn vader de paddock binnen waar alle motors staan.
De eerste groep rijders zijn zich allemaal aan het voorbereiden en ook ik pak mijn motor uit en test hem. Alles klaar, de kriebels in mijn buik beginnen te komen en ook voel ik gezonde spanning, maar ik ben vooral aan het genieten. Mijn vader gaat vast lopen want de pitstraat is halverwege de boulevard, dat is zeker 20 min lopen vanaf de start. Hier wacht hij op mij om mijn motor tussendoor te tanken en de brillen te wisselen. Het is zover we mogen oprijden naar het starthek. Ik heb nr. 179 en kan nog mooi op de 1e rij staan. Geweldig wat een uitzicht. De zee, het strand, de mensen, het geluid van de motoren, een helikopter die boven ons vliegt, onbeschrijfelijk gaaf.Het bordje 2 min komt voorbij. Iedereen zet zich schrap alle motoren draaien wat een geluid. De vloer onder je voeten trilt gewoon. Het hek valt, 400 rijders tegelijk van start, wat is dit ongelooflijk mooi om weer mee te maken.Na het einde van het rechte stuk langs de vloedlijn gaat het echte werk beginnen. Schansen, 600 m wasbord en overal liggen en vallen er al mx-rijders. Ik zit er lekker op en het rijden gaat vrij goed. Na 2 ronden en 1x gevallen te zijn besluit ik toch maar een pitstop te maken maar wat is dit zwaar. Dat lange stuk lopen door de pitstraat is zwaarder dan 1 ronde rijden, er lijkt geen eind aan te komen. Eenmaal bij mijn vader aangekomen wissel ik gauw mijn bril en tankt mijn vader de motor weer af. Hij geeft aan dat ik wel 3 rondes kan rijden dus hup gauw weer parcours op. Wat is dit mooi en pittig.
Na nog 2 rondes gereden te hebben kom ik weer een keer ten val, dit keer wordt ik voorover gelanceerd en voel ik de motor nakomen. Ik probeer hem tijdens mijn val al van mijn af te duwen en dat lukt waardoor hij niet op mij terecht komt. Maar dan tijdens het opstaan merk ik dat mijn knie pijnlijk is en aanvoelt of hij op slot staat. Ik kan er moeilijk op staan en buigen valt ook niet mee. Even tanden op elkaar bijten en door want ik wil die finish halen. Na nog 1 ronde te hebben gereden moet ik weer de pits in om toch nog 1x te tanken anders red ik het waarschijnlijk niet. Dus hup weer dat lange stuk lopen met de motor. Ik heb het erg zwaar op dat moment zeker omdat mijn knie nu ook niet meewerkt. Maar opgeven is geen optie. Tanken, bril wisselen en op naar de laatste loodjes. Wat is dit gaaf en wat een mensen staan er op de pier waar we steeds iedere ronde weer onderdoor rijden. De tijd vliegt voorbij en ik zie de finish vlag. Ik heb het weer gehaald. Ik heb de Red Bull race voor de 3e x uitgereden. Het doel dat ik wilde bereiken. Het zou natuurlijk gaaf zijn geweest als ik in de halve finale zou zitten maar ik weet van mezelf dat dat er niet in zit. Gezien de snelle groep, mijn 2 tankbeurten, mijn valpartijen en mijn blessure moet ik genoegen nemen met plaats 228 van de 400.Kleine telleurstelling maar zeker niet ontevreden. Mijn vader die inmiddels weer terug gelopen was nam mijn motor van mij over om het direct af te spuiten in de daarvoor ingerichte afspuit plaatsen.Ik wordt door een mevrouw van de EHBO aangesproken omdat ik wat moeilijk loop. Ze verzoek mij toch even mee te lopen naar de EHBO post om er even door een arts naar te laten kijken.Na controle blijkt het toch niet helemaal lekker te zitten en hij verwijst mij direct door naar mijn huisarts en orthopeed. Met een ingepakte knie keer ik weer terug naar de paddock.Hier verzamelen alle mx-rijders die niet door zijn naar de halve finale. De motor, benzinekannen en de rest van de spullen worden weer in de vrachtwagens geladen waarna ze weer terug naar Malieveld worden gebracht.Voor mij is de race helaas al klaar maar veel mx-vrienden zitten wel in de halve finale en mogen morgen nog 1 of 2x rijden.Om mijn motor op Malieveld op te vangen reizen we met de pendelbus erachteraan. We laden hem in en kleden lekker om. We gaan nog zeker niet naar huis want morgen willen we natuurlijk de spectaculaire half en finale zien. Na een warme douche (die ook allemaal netjes geregeld zijn door Red Bull) en een hapje eten hebben we een rustig avondje. Nou ja rustig, het weer is niet mis het komt met bakken de lucht uit en ook de wind is stormachtig. Zondagochtend kunnen we lekker uitslapen en rustig ontbijten. Daarna maken we ons klaar voor een lange wandeling over de boulevard. Aangezien het weer niet echt mooi is en het ongelooflijk hard waait besluiten we lekker achter het glas op de pier te kijken waar we een super uitzicht hebben op het wasbord.Het lopen is best vermoeiend met zo’n knie, maar goed echte crossers piepen niet dus volhouden. Na een mooie halve finale en finale te hebben gezien met een onverwachte verdiende winnaar Axel van de Zande zit de Red Bull 2015 er al weer op.Een hoop rijders zijn uitgevallen, een hoop motoren hebben het begeven en een hoop rijders zijn geblesseerd maar ondanks dat zijn er ook ongelooflijk veel blije gezichten dat ze deze ervaring hebben mogen meemaken en ook ik had het zeker niet willen missen.Een petje af voor de organisatie. Ik had mijn twijfels en er waren best wat dingetjes die anders hadden gekund maar verder was het in 1 woord TOP geregeld.
BEDANKT RED BULL.
Met een voldaan gevoel en een ervaring rijker keren we weer naar huis.De volgende dag meld ik me zoals voorgeschreven bij mijn huisarts. Ik word direct doorverwezen om een MRI scan te laten maken en helaas deze valt minder goed uit als ik had gehoopt.Mijn meniscus is afgescheurd, mijn kraakbeen is wat beschadigd en verder zijn er nog wat kleine dingetjes. Mijn kruisbanden zijn gelukkig nog wel in tact.Er staat me dus waarschijnlijk een operatie te wachten. Op 31 december heb ik een afspraak bij een orthopeed en pas dan weet ik wat me precies te wachten staat.Tot die tijd lig ik helaas eruit. Dus ook geewintercompetitie en voorbereiding op mijn nieuwe seizoen.
Zoals ik al zei een super mooi jaar met een minder goede afsluiting,maar beste mx-vrienden een crosser geeft niet op dus niet getreurd,IK KOM TERUG !!!!!
Ik wil ook dit jaar weer iedereen bedanken die mij het afgelopen seizoen hebben gesteund en bijgestaan en die het mede mogelijk maken dat ik de motorsport kan blijven beoefenen.Als eerste natuurlijk mijn gezin, mijn ouders, familie en vrienden maar daarnaast ook Heli Motors voor de goede service en fijne samenwerking, René Mx-pics voor alle mooie foto’s die hij gedurende het hele seizoen maakt en die ik mag gebruiken voor het colum.Ruud Franssen voor het plaatsen van mijn colum en alles daaromheen, alle mx-vrienden en als laatste natuurlijk ook alle lezers van bikerfriends natuurlijk.
Ik wens iedereen hele fijne feestdagen en een mooi, gezond, liefdevol en sportief 2016!!!
Groetjes Miranda