Column september:2015
Beste Mx- vrienden,
Wat gaat de tijd toch snel. Het lijkt wel of de weken steeds korter worden. Want de vakantie zit er al weer geruime tijd op en de meeste zijn waarschijnlijk al weer toe aan vakantie. Voor mij was het een vakantie die ik niet snel zal vergeten en waar ik over jaren nog steeds met een lach op mijn gezicht naar terug zal kijken.
We begonnen met een MX-stage week ik Lille. Demy onze oudste dochter van 9 die ook graag cross, was zo hard gegroeid dat ze toe was aan een 65cc motor. Dus vooruit dan maar op zoek naar een 65cc motor en al snel vonden we er een. Dat was wel even wennen want ze had nog nooit op een 65cc gereden en moest ineens leren schakelen en wegrijden. De stage week in Lille was daarom de ideale week om het te leren. Ook voor mij was zo’n week natuurlijk niet verkeerd om weer even alles bij te schaven en er aan herinnerd te worden hoe het echt moet. Op zondagmiddag vertrokken we met een camper vol geladen naar Lille. Op ons gemakje hebben we alles opgebouwd en uitgestald waarna we een gezellige kennismaking hadden met de leraren die ons die week les zouden geven. Het leuke hiervan is dat ik 9 jaar geleden toen Demy net 4 maanden was ook bij deze leraren een MX-stage had gevolgd en nu 9 jaar later kwamen we daar terug maar dan met een nieuw crossertje die ze voor het laatst als baby gezien hadden. Dit vonden ze geweldig.
We kregen een programma mee hoe de week ingedeeld was en in welke groep je zat. We hadden er super veel zin in. Iedere dag werden er per groep 4 sessies gereden van 45 min.en daarnaast was er s’morgens eerst een korte warming up om de spiertje wat los en warm te maken. De dagen vlogen voorbij en Demy deed het ontzettend goed en ging hard vooruit. Het schakelen en wegrijden had ze al snel onder de knie en ook in het zand rijden begon ze steeds leuker te vinden. Ook ik vond het heerlijk om weer even wat extra dingetjes te herhalen en uit te proberen. Het waren leuke, gezellige maar ook best lange en vermoeiende dagen. We begonnen met opstaan, aankleden, ontbijten, daarna de motors naar buiten, klaarmaken voor sessie, en sessies rijden maar tussen door moest er ook getankt worden, motor checken, lunch klaarmaken, bij demy kijken, Naomy (onze kleinste) in de gaten houden enz enz, en als de dag voorbij was dan moesten we de motors en laarzen schoon maken, filters vervangen en motor verder controleren, eten koken, douchen, alles weer opruimen en als er tijd over was even rustig zitten voordat we naar bed gingen. Op dinsdag hadden we een soort van rustdag, er mocht die dag niet gereden worden op het circuit dus dan maar een goeie conditietraining met zijn alle. De jongste die hadden allemaal leuke conditiespellen op het terrein en ik die onder de wat oudere viel natuurlijk, wij mochten even flink aan de bak op onze mountainbikes. Nou dat heb ik geweten. Na 3 flinke rondes op triatlon tempo had ik (maar ook de rest van de groep) aardig de pap op en hielden we het voor gezien. S’middags gingen we met degene die dat leuk vonden zwemmen bij de Lillse Bergen. Met zijn alle in een huifkar achter de trekker. Wat een lol!!!. Super gezellig en zo leerde iedereen elkaar nog wat beter kennen.
Op woensdagavond gebeurde hetgeen waar ik ooit wel van droomde maar zeker op dat moment niet had verwacht. Nadat we uitgereden waren checkte ik mijn telefoon net als ik iedere andere avond deed. Maar nu had ik ineens 4 gemiste oproepen, en div. berichten in mijn scherm staan. Ik begon gelijk te lezen en mijn berichten af te luisteren. Mijn mond viel open en mijn hart maakte een klein sprongetje. Er was iemand geblesseerd geraakt (wat natuurlijk niet fijn is) van het dames IMBA team en of dat ik misschien zin en tijd had om dat weekend de IMBA wedstrijd in Engeland mee te rijden. Ik vertelde het natuurlijk meteen aan Marius en vroeg of we dit konden regelen want we zaten immers in België tot vrijdag.“Een droom moet je waarmaken dus deze kans moet je grijpen” zei hij. En met een lach op mijn gezicht belde ik de teamleider van het dames IMBA team op. Na veel informatie en een dikke JA als antwoord moest ik aan de slag om het een en ander te regelen. Als eerste mijn vader natuurlijk, die moest mee. En ook hij vond het super gaaf.Daarna een overtocht boeken want we moesten met de boot mee. Ik had voor mezelf een heel schema gemaakt wat ik moest doen en in welk tijdsbestek. We konden vrijdagnacht om 4 uur met de boot van Calais naar Dover dus ik moest zorgen dat we daar op tijd zouden zijn. Vrijdag was de laatste stage dag. En er moest natuurlijk nog gereden worden maar daarnaast moesten we ook alles weer opruimen en afbreken dus ik had voor mezelf besloten de ochtend nog 2 sessies te rijden en de laatste sessie (een spel) te laten schieten om toch op tijd alles opgeruimd te krijgen. Rond 15.30 uur hadden we alles ingepakt. Mijn vader was die dag ook gekomen om te helpen opruimen zodat we op tijd weg zouden kunnen want vanuit Lille moesten we eerst naar huis om de reserve motor te halen, kleding even gauw te wassen, wat boodschappen te doen en documenten uit te printen voor de volgende trip. Marius en mijn vader gingen dus vast vooruit zodat hun alvast wat konden doen. Demy en ik hebben nog even op de diploma uitreiking gewacht want dat was natuurlijk, en zeker voor Demy een mooie afsluiter van de week waar ze zoveel geleerd had en ook nieuwe vrienden had gemaakt. Een top week!!!
Om 17.00 uur reden we vanuit Lille weg. Dat was later als gepland want het liep allemaal wat uit en om er nog maar een schepje bovenop te doen kwamen we uiteindelijk ook nog in de file. Om 19.00 uur waren we dan eindelijk thuis. Mijn moeder had gelukkig alle was al schoon (verder opdrogen deed het onderweg wel) en ze had ook het eten al klaar waardoor we zo aan konden schuiven. Daarna gauw even onder de douche wat boodschapjes gedaan en alle documenten bij elkaar gezocht. Ik hoopte maar dat ik niets vergeten was door alle haast. Om 21.00 uur stapte we weer in de camper om onze reis naar Engeland te beginnen.Naomy was zo moe die viel op de snelweg al lekker in slaap en ook Demy en Marius gingen lekker naar bed achter in de camper. Ik was bijrijder dus moest op de weg letten en mijn vader de goede kant op sturen. Samen wakker blijven is natuurlijk ook veel gezelliger al was dat op sommige momenten na zo’n dag en week best lastig.Om half 3 waren we in Calais waar we ons konden inchecken voor de boot welke om 4 uur zou vertrekken. Iedereen moeste wakker worden want op de boot mochten we niet in de camper blijven. De meiden vonden het geweldig, hele week in België geweest en dan nu ineens in Frankrijk een grote boot op om vervolgens in Engeland uit te komen.Na een overtocht van anderhalf uur met veel geschud vanwege de hoge golven door het slechte weer kwamen we aan in Dover. Dat was even wennen want nu moesten we ineens aan de andere kant van de weg rijden. We gingen berg op berg af maar wat was het mooi.Ik heb de hele weg zitten genieten ondanks dat ik al meer als 24 uur wakker was.Om 12.15 uur kwamen we op de plaats van bestemming aan en werden we met open armen ontvangen door de groep. Wat een gezelligheid en wat super dat ik daar bij mocht zijn.In de middag hebben we alles weer een beetje opgebouwd, de omgeving en het circuit verkend en gewoon lekker genoten van het zonnetje. De avond viel al snel en ik was best toe aan mijn bedje na 2 dagen zonder slapen. Eerst even de meiden lekker wassen en naar bed en daarna ik.We konden gelukkig lekker in de camper wassen en naar het toilet want de toiletunits die in Engeland stonden waren nog te vies om naar te kijken. Dat was echt slecht geregeld.
Zondag ochtend half 8 ging de wekker. Ik had goed geslapen en had er zin in. Het weer was echter in het geheel omgeslagen en i.p.v een heerlijk zonnetje regende het. De vooruitzichten waren voor die dag ook niet gunstig dus het zou flink modderen worden en aangezien het circuit vrij hard was zou het ook glibberen en glijden worden. (niet mijn ding dus). Met paraplus en regenjassen melde we ons voor de training. Ook dit was niet echt goed geregeld want de motors werden niet eens gekeurd. We mochten zo doorlopen. De tijdtraining die erna kwam ging niet echt lekker, dit had ik ook niet verwacht want ik ben erg slecht in tijdtrainingen. Ik ben een constante rijder en het lukt me dan ook niet om 1 of 2 rondjes super hard te rijden. Ik moest genoegen nemen met een 24e startplaats van de 30. De 1e manche ging redelijk goed, ik reed bij een groepje en had net een paar dames ingehaald ik reed op een 17e plaats toen er een achterblijver voor mij ineens viel en mij in haar val meenam. Ik lag onder de motor dus het lukte me niet om snel weg te komen. Ik baalde enorm en viel terug naar een 26e plaats. Ik was teleurgesteld en boos. De 2e manche kon ik niet lekker op gang komen en maakte veel foutjes ik werd 23e. Ik had nog 1 kans om een goede manche neer te zetten maar het weer werd steeds slechter en het kwam met bakken uit de lucht. De baan was erg modderig en glad, en daardoor ook moeilijker te rijden. Dit heb ik normaal het liefst, zwaar en moeilijk. Dus al mijn hoop gevestigd op de 3e manche. Ik had een redelijke start en kon al vrij snel mooie lijnen vinden. Het ging super en reed steeds verder naar voren. Beheerst en vol vertrouwen reed ik de manche uit zonder foutjes en valpartijen. Ik was blij toen ik hoorde dat ik een 16e plaats had behaald. Het was toch een keer gelukt om goed te scoren.De dag zat er alweer op wat ging dat snel. Normaal zou er voor de wedstrijd nog een rijdersvoorstelling zijn maar vanwege het slechte weer werd ook deze afgelast wat ik erg jammer vond. Gelukkig kregen we daarvoor in de plaats een leuke foto sessie met de meiden. Een leuk en mooi aandenken.
Na de wedstrijd moest alles natuurlijk weer ingeladen en opgeruimd worden. Alles was vies, nat en modderig dus we hadden thuis nog een hoop werk te doen.Rond 19.00 waren we klaar om weer aan onze terug reis te beginnen, net als de meeste andere van het team. We vonden het fijner om s’avonds en s’nachts te rijden want dan is het niet zo druk op de weg. Om 2 uur kwamen we aan bij de boot in Dover. We hadden officieel pas een ticket voor de terug reis om 21.15 die avond, maar gelukkig was er nog een plaatsje vrij om 5 uur die ochtend dus dat scheelde heel veel tijd. Na enige vertraging vertrok de boot uiteindelijk om 7 uur en ook nu waaide het ontzettend hard waardoor de boot goed schommelde. De meiden mochten nog wat cadeautjes op de boot kopen van hun laatste Engelse geld en hebben daarna genoten van het uitzicht. Het was nu licht tijdens de overtocht dus konden alles goed zien.Om 15.00 uur waren we dan eindelijk thuis. Alles snel uitladen, opruimen en schoonmaken om vervolgens heerlijk uitgebreid te douchen, uitgeteld in bed te stappen en te dromen over deze geweldige ervaring die ik samen met mijn gezin heb mogen meemaken. Bedankt iedereen hiervoor !!!
Na deze geweldige ervaring en nog een paar weken vakantie om even bij te tanken begon het 2e deel van het seizoen. Hiervan hebben we inmiddels alweer een aantal mooie wedstrijden erop zitten onder diverse weersomstandigheden en hebben we ook het IMBA seizoen inmiddels afgesloten.Ik kan jullie vertellen dat we trots kunnen zijn op ons land want er zijn 2 Nederlandse dames die op het podium staan in de EK eindstand en daarbij zijn we ook Landen Kampioen geworden doordat we als team zo goed gepresteerd hebben. TOP DAMES!!! Ook in de Mx-open EK klasse is er super gepresteerd door de Nederlanders. Hier staan er zelfs 3 op het podium en ook deze zijn Landen Kampioen geworden. Bij de Mx-2 wordt aankomend weekend de laatste IMBA wedstrijd gereden dus dat wordt nog spannend maar ook hier gaan zeker Nederlanders op het podium eindigen. Als laatste hebben we dan nog de Zijspannen en ook deze klasse heeft 2 Nederlanders op het podium.Kortom samengevat denk ik dat we zeer trots mogen zijn op de prestaties die de Nederlanders dit jaar in het EK geleverd hebben. Op naar een mooi 2016.
Ik ga mezelf nu voorbereiden op het grootste en spectaculairste evenement van 2015 namelijk de Red Bull Knock Out race.Deze is op 28 november en ik rijd met startnummer 179.Ik heb er ontzettend veel zin in en hoop mijn doel (de race uitrijden) te bereiken.
Tot die tijd hebben we nog 3 wedstijden die meetellen voor het NK, en daarna gaan we de wintercompetitie in om in vorm te blijven.
Tot de volgende keer met weer een nieuw verslag van mijn crosservaringen.
Groetjes Miranda